Jednym ze źródeł energii rozpatrywanych pod kątem podróży międzygwiezdnych są miniaturowe czarne dziury. Brzmi groźnie, ale podobno jest to bezpieczna metoda.
Termin kugelblitz, z niemieckiego dosłownie „piorun kulisty”, ukuł w 1955 amerykański fizyk i pionier badań nad czarnymi dziurami, John Wheeler. Zresztą termin „czarna dziura” również jest jego autorstwa, tyle że został wymyślony jakieś dwanaście lat później. Wheeler postulował, że jeśli w odpowiednio małą przestrzeń wciśnie się odpowiednio dużo energii, to powstanie miniaturowa czarna dziura, taka czarna dziureczka. Wskazówkę jak bardzo trzeba ściskać dał w 1916 roku niemiecki astronom Karl Schwarzschild. Wyliczył on bowiem równania na promień sfery, w jaki trzeba skompresować masę, aby prędkość grawitacyjnej ucieczki z jej powierzchni równa była prędkości światła. Gdybyśmy chcieli ściskać obiekt o masie Ziemi, to w pudełku od zapałek by grzechotała, bo promień Schwarzschilda w tym wypadku wynosi niecały centymetr.
Tylko jaki pożytek z supermasywnego, choć bardzo poręcznego obiektu, z którego nic nie jest w stanie się wydostać, nawet najszybszy „biegacz” wszechświata, światło? Poglądy na temat fatalistycznego charakteru czarnych dziur zaczął rewidować w 1974 roku brytyjski fizyk Stephen Hawking, postulując, że emitują one promieniowanie. Większe czarne dziury mniejsze, mniejsze czarne dziury większe. Poruszamy się oczywiście na grząskim gruncie fizyki teoretycznej, gdyż ze stuprocentową pewnością nikt czarnej dziury, ani tym bardziej wydostającego się z niej promieniowania Hawkinga do tej pory nie widział.
Niemniej to wysoce teoretyczne źródło energii, można by także w teorii podpiąć do nieistniejącego jeszcze silnika, który zamieniałby energię w napęd. Gdyby obudować nasz kugelblitz czymś w rodzaju miniaturowej sfery Dysona, aby pozyskiwać całą wypromieniowywaną energię oraz przetworzyć ją ze stuprocentową sprawnością na ruch, to hipotetycznie dałoby się osiągnąć jedną dziesiątą prędkości światła w niecały miesiąc. Oczywiście nie ma perpetuum mobile, więc nasz kugelblitz w końcu się zużyje, skończy. Czy prościej będzie na jego miejsce wstawić nowy, czy też rakiety międzygwiezdne będą jednorazówkami?
Źródło grafiki: ddmcdn.com
