Wśród piasków Sahary znajduje się Struktura Richat, tajemnicza anomalia geologiczna o kształcie z grubsza kolistym, zbliżonym do oka albo tarczy strzelniczej.
Obiekt znajduje się na północny wschód od miasta Wadan w Mauretanii. Jest dobrze widoczny z orbity, przez co wpadł w oko pierwszym astronautom już w latach 60-tych. Dzisiaj jako punkt orientacyjny i widokowy wykorzystują go załogi Międzynarodowej Stacji Kosmicznej.
Struktura jest wielka, ma blisko 50 km średnicy. Pierwotnie ze względu na okrągły obrys uważano że jest to krater będący pozostałością upadku dużego meteorytu. Porzucono jednak tę hipotezę, ponieważ nie odnotowano śladów potężnego uderzenia. Zwykle też kratery są wklęsłe, a ten obiekt jest wypukły. Innym przypuszczeniem było, że są to pozostałości wulkanu. Na Saharze są wulkany, chociażby Wulkan Komarów w Libii, natomiast wyglądają zupełnie inaczej, jak mocno spłaszczone stożki o jednorodnej powierzchni. Również rodzaj skał Struktury Richat nie potwierdza pochodzenia wulkanicznego.
Robocza teoria, obowiązująca do czasu aż ktoś nie wymyśli czegoś lepszego, jest że struktura została wypchnięta w formie przypominającej półkulę, a następnie w wyniku erozji ociosana do kształtu obecnego. Na pytania co ją wypchnęło, dlaczego akurat tam, dlaczego tylko tam oraz jak udało się uzyskać ten oryginalny kolisty kształt pozostają póki co nierozwiązaną zagadką.
Źródło grafiki: laboiteverte.fr
Według Platona stolica Atlantydy była zbudowana z kilku kręgów będących kanałami! Widzicie może jakieś analogie? Gdyby zalać to miejsce wodą, czy nie powstałyby takie właśnie koncentryczne kręgi będące kanałami?
O ile pamiętam – to już ze 30 lat temu niektórzy – odważni naukowcy wysuwali hipotezy – że większość wielkich Pustyń na Ziemi – powstało po 'Atomowych Wojnach Bogów’ w starożytności ? Przecież kiedyś Sahara – była żyzną krainą, obfitującą w roślinność i zwierzynę – tylko 'coś’ się stało tysiące lat temu ?…To samo w Egipcie – podobno deszcze przestały padać tam 9 tys. lat p.n.e., a tymczasem – na grzbiecie Sfinksa są wyżłobione przez kilkusetletnie ulewy – bruzdy…? A podobno Sfinks ma tylko 3500 lat…? Niektórzy naukowcy wysuwają teorie – że może mieć nawet 30 tys. lat…
Po naszemu nazywa się to kalb ar- riszat 🙂
To skutek poprzedniego przebiegunowania. Strumień zaktywizowanej magmy uderzał w przesuwającą się skorupę ziemską. Gdzieś w pobliżu powinien być drugi, mniejszy ślad tej aktywności magmy. Połączony z okiem wyznaczy kierunek przesunięcia ziemskiej skorupy.