Wielka grupa kwazarów

Dwu i pół metrowy teleskop w Meksyku ze zdumieniem przecierał swe soczewki. Na początku 2013 r. ogłoszono istnienie kosmicznego tworu, który nie powinien był istnieć.

O ile jeszcze kilkadziesiąt lat temu za największą zagadkę we Wszechświecie uważano czarne dziury, potem był szał na supernowe,  to teraz numerem jeden jest prawdopodobnie wielka grupa kwazarów (ang. Large Quasar Group – LQG). Struktura została opisana przez naukowców z University of Central Lancashire, działających na danych wypracowanych przez projekt o nazwie Sloan Digital Sky Survey. Jego głównym ogniwem jest potężny teleskop zlokalizowany w meksykańskim Apache Point Observatory. Jego czujne oko zlustrowało około 1/4 widzianego z Ziemi nieba, dostarczając odkrycie prawie miliona galaktyk oraz ponad 100 tysięcy kwazarów.

Odkryta przez Anglików struktura składa się z 73 kwazarów, których długość wynosi w maksymalnym punkcie 4 mld lat świetlnych. Dla porównania, Droga Mleczna jest szeroka na około sto tysięcy lat świetlnych. Czyli ów twór jest większy od naszej galaktyki około 40 tysięcy razy! LQG określano również mianem „gigantycznego bloba”, którego istnienie okazało się sprzeczne z przyjętymi dotychczas teoriami ewolucji Wszechświata.

Na podstawie obserwacji rozszerzania się Wszechświata, szacowano, że maksymalnie wielka struktura może liczyć miliard lat świetlnych, czyli cztery razy mniej niż LQG. Odkrycie to postawiło pod znakiem zapytania tak zwaną zasadę kosmologiczną, czyli postulat, że Wszechświat jest jednorodny. Inaczej mówiąc, że obowiązujące w nim parametry są wszędzie takie same. Istnienie LQG można porównać do rozbicia szklanej kuli, rozpadającej się na drobne cząstki, podczas gdy jeden z jej fragmentów pozostaje nietknięty. Istnienie LQG może również stawiać pod znakiem zapytania szacowany obecnie na około 13 mld lat wiek Wszechświata.

Źródło grafiki: pixabay.com