Pięćdziesiątka na karku, wieczna sława twórcy Maniac Mansion i Secret of Monkey Island, nieudana kariera na własny rachunek. Oto Ron Gilbert w pigułce.
W porywie nostalgii warto po latach uruchomić Secret of Monkey Island. W starej wersji czy tej odświeżonej sprzed kilku lat, wszystko jedno. Klimat okrytej gwiaździstym niebem wyspy Melee, to poezja sama w sobie. Znów można gonić za świetlikami w lesie, stać na nabrzeżu wpatrzonym w czerwoną maszynę z grogiem albo po prostu słuchać nieziemskiej muzyki Michaela Landa. Guybrush Threepwood jest tu jak Luke Skywalker wychodzący na Tatooine ku zachodowi dwóch słońc i marzący o podróżach po galaktyce.
Złośliwi mówili, że pomysł na Secret of Monkey Island Gilbert ściągnął z Disneyowskich parków tematycznych, ale to bez znaczenia. Robił rzeczy niespotykane wcześniej w grach. Symbolem jego upadku jako twórcy stało się zakończenie sequela Secret of Monkey Island, gdzie Guybrush ściągał maskę kapitanowi LeChuckowi, co było ewidentną, głupią parodią Powrotu Jedi. W owym momencie Gilbert zdawał się komunikować, że skończyły mu się oryginalne pomysły. Dzisiaj, gdy na dużych ekranach Piraci z Karaibów rozbijają bank, zapewne boli go serce. Oczywiście, niczego nie da się tu udowodnić, ale podskórnie czuć mnóstwo podobieństw pomiędzy oboma dziełami. Nie dotyczy to samych bohaterów. Guybrush Threepwood jest trzy razy barwniejszą postacią niż Sparrow z Turnerem razem wzięci.
Ron Gilbert po latach powrócił. Na początku roku ukazała się jego najnowsza produkcja, wspaniałe Cave będące przeglądem klimatów z Maniac Mansion w konwencji platformówki. Gra przeszła bez większego echa. Starym fanom warto ją jednak polecić. Nieco większym sukcesem okazało się Thimbleweed Park, zrealizowane w kwartecie wraz z Garym Winnickiem, Davidem Foxem i Markiem Ferrarim. W tej przygodówce udało się nie tyle nawiązać do dawnych czasów, co za pomocą nowoczesnych środków przekazu w grach opowiedzieć historię w starym stylu. Ciężko to powiedzieć słowami – chodzi o to, że Thimbleweed Park nie tyle imituje albo kopiuje retro, lecz się nim inspiruje, by po nowemu zaserwować kolejną bajkę niekoniecznie dla dzieci. Jest dowodem, że Ron Gilbert próbuje powrócić z Karaibów do współczesnego świata gier.
Oficjalna strona Thimbleweed Park
Źródło grafiki: (C) Piotr Mańkowski
Miał jeszcze współtworzyć Double Fine Adventure, ale się wymiksował.
Cave to fajna gra, ale w porównaniu z kreatorami mody jak Monkey Island jest to mało dostrzegalny meteor.
Dodam od siebie, że CAVE to nie fajna, lecz cudowna gra, tyle że dla fanów Lucasarts. Mumię pod prysznicem zrozumieją jedynie stare wygi. Młodzież pokręci nosami, że akcji za mało.